Zanim Iga Świątek stała się mistrzynią kortów i symbolem Wielkich Szlemów, była po prostu dziewczynką z wielkim sercem… i pierwszą miłością, która wcale nie była chłopakiem. Była to miłość do sztuki perfekcji — do gry i dyscypliny.
Dla wielu pierwsza miłość kojarzy się z nastoletnim zauroczeniem, ale dla Igi była nią rakieta tenisowa. To ona nauczyła ją wytrwałości, cierpliwości i przede wszystkim oddania. W każdym uderzeniu piłki słychać echo tej pierwszej fascynacji. Mimo sukcesów i zmęczenia, ta miłość pozostała niezmienna — może nawet silniejsza niż kiedykolwiek.
Iga miała też swoją ludzką pierwszą miłość — osobę, która pokazała jej, że emocje mogą być zarówno wsparciem, jak i przeszkodą. Choć to uczucie było młodzieńcze, wciąż je pamięta. Dlaczego? Bo pomogło jej zrozumieć, jak radzić sobie z presją i opanować emocje, gdy stawka jest ogromna.
Dziś Iga gra nie tylko ciałem, ale i sercem. W każdym ważnym meczu, w każdej walce o punkt, widać ślad tamtej pierwszej miłości — do gry i do osoby, która ją ukształtowała.
To właśnie dlatego jej styl jest tak autentyczny. Bo ona nie walczy tylko o zwycięstwo — ona gra z miłością. I to robi różnicę.
